เกิดเป็นองค์หญิงทั้งทีทำไมต้องตาบอดด้วยนะ??? (ฉบับปรับปรุงแก้ไข)

​

 มันคือวันคริสต์มาสอีฟที่ใครๆ ต่างก็ออกมาเดินเที่ยวชมงานตามสถานที่ต่างๆ บ้างก็ออกมาฉลองกับกลุ่มเพื่อน คนรัก ครอบครัวและะฉัน เหมยอิงฮวา เด็กสาวอายุ 18 ปีเต็มในวันนี้ ก็ออกมาฉลองกับเพื่อนด้วยเช่นกัน

หลังจากที่ดื่มน้ำส้มให้พอได้เมามาย (?) ฉันก็เดินกลับบ้าน เเต่ในขณะที่เดินข้ามถนนตรงทางม้าลาย ฉันก็ต้องตกใจเมื่อมีรถคันหนึ่งวิ่งตรงมาทางฉันด้วยความเร็ว เเละหลังจากนั้นฉันก็ไม่รับรู้ถึงความเจ็บปวดอะไรอีกเลย

จนกระทั่งฉันลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะเสียงที่ดังโหวกเหวกโวยวายเเต่ที่น่าแปลกคือ สิ่งที่ฉันมองเห็นและรับรู้ได้เป็นสิ่งแรกคือความมืดมิด ร่างกายหนักอึ้งขยับไม่ได้อย่างใจคิด พร้อมกับใบหูที่ได้ยินเสียงเด็กทารกเเรกเกิดร้องอย่างชัดเจนราวจะขาดใจ

ก่อนจะได้รับรู้ในเวลาต่อมาว่าเสียงเล็กเเหลมที่กรีดร้องอยู่นั้น คือเสียงของฉันที่กลับชาติมาเกิดเเต่ดันมีความทรงจำของชาติที่เเล้วอยู่ด้วย เเล้วชีวิตของฉันก็เริ่มต้นขึ้นในร่างเด็กทารกที่มียศถาบรรดาศักดิ์ เป็นถึงองค์หญิงลำดับที่หนึ่งขององค์จักรพรรดิผู้เย็นชากับองค์จักรพรรดินีผู้ขาดเเคลนความรัก

**คำเตือน**

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายย้อนยุค ที่แสดงถึงความรักความผูกพันของสายสัมพันธ์ของพ่อกับลูก อาจมีการใช้คำราชาศัพท์บ้างตามความเข้าใจของนักเขียน ในการบรรยายบริบทของตัวละครต่างๆ ผสมกับคำสมัยใหม่ที่ผู้อ่าน อ่านแล้วอาจจะติดขัด ก็ขอความกรุณาคอมเม้นท์แนะนำ เพื่อให้นักเขียนได้พัฒนาต่อไป

เนื้อหาในเรื่องอาจมีการบรรยายถึงความรุนแรงบ้าง ขอให้ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการเสพ หากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้

ปล.นิยายเรื่องนี้เป็นผลงานเรื่องแรกที่ไม่ใช่แนว Yaoi ซึ่งเป็นแนวถนัดของนักเขียน เช่นนั้นแล้วขอความกรุณาผู้อ่าน โปรดติติงตามความเหมาะสม และกรุณาห้ามไล่ผู้แต่งให้ไปตาย (- -) เนื่องจากนักเขียนยังมีนิยายอีกหลากหลายแนว ที่อยากนำเสนอจึงกระทำตามความต้องการดังกล่าวไม่ได้ งดดราม่า!

ด้วยรัก

พาสเทล สีเงิน